گیجگانی! - قسمت چهارم

غذا خورده شد. هرکس با شکمی پر، آخرین تلاش‌ها را برای اضافه کردن چیزی به اندوخته‌هایش می‌کرد؛ یکی نوشابه بالا می‌زد و با دهان بسته صدایی از اعماق وجود آزاد می‌کرد، یکی با لب‌های سفید سالاد می‌خورد و یکی هم ته‌دیگ‌های باقی‌مانده را.

گیجگانی! - قسمت سوم

ثانیه می‌دوید و عقربه‌ها به دنبالش روانه می‌شدند؛ امّا خبری از غذا نبود. رو به پدرم کردم و پرسیدم:« پس چرا غذا نمی‌آورند؟»

«فلان حاجی در راه است. باید صبر کنیم تا ایشان بیایند!»

گیجگانی! - قسمت دوم

بعد از نیم ساعت که مشغول پذیرایی از خود بودم، نگاهم را از ظرف بالا آوردم. صاحب‌خانه همچنان کنار پله‌ها ایستاده بود تا خانم‌ها را از آقایان سوا کند. به اطرافیان خیره شدم؛ این عادت من بود.

گیجگانی! - قسمت اول

از همان اول گیج شدم. سردرگم نگاهشان می‌کردم. پدرم که تا قبل از به صدا درآوردن زنگ، فقط بدگویی می‌کرد، حالا به‌به‌گویان آن مرد پشمالو را در آغوش گرفته بود. روبوسی می‌کردند و چاکرم و مخلصم نثار هم می‌کردند. روبوسی که نمی‌توان گفت؛ رومالی بود!