کم کم وجودش بیدار می‌شود، قلبش جان می‌گیرد، احساس می‌کند چیزی در گوشش می‌گوید:« حالا نوبت توست، چشمانت به نور نیاز دارند، وقتش رسیده است که دنیا را ببینی...».
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۷ (۱)
- دی ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۷ (۱)
- مهر ۱۳۹۷ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- مرداد ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۶)
- فروردين ۱۳۹۷ (۶)
- اسفند ۱۳۹۶ (۶)
- بهمن ۱۳۹۶ (۶)
- دی ۱۳۹۶ (۵)
- آذر ۱۳۹۶ (۵)
- آبان ۱۳۹۶ (۷)
- مهر ۱۳۹۶ (۴)
- شهریور ۱۳۹۶ (۴)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
پربیننده ترین مطالب
تا حالا چند بار با دقّت به اطراف خود نگاه کرده‌اید؟ تا حالا GPS گوشیتان را روشن کرده‌اید تا بفهمید کجایید و به کجا می‌روید؟ تا حالا به تابلوهای سبز، قرمز، خط‌خطی و سانسور‌شدة بعضی خیابان‌ها دقّت کرده‌اید؟ اصلاً تا حالا به خیابان‌ها اهمّیّت داده‌اید؟ یا فقط با آنها سلفی گرفته‌اید؟ راستی! توی سلفی‌هایی که می‌گیرید، آن بالا‌بالا‌ها، درست بالای خیابان‌ها، یک بک‌گراند شیک و مجلسی پیدا می‌شود؛ آسمان آبی که بعضی‌ها با سیاه و خاکستری و قهوه‌ای‌اش بیشتر حال می‌کنند.
هر روز که از خواب بیدار می‌شویم، قسمت جدیدی از سریال بی‌پایان زندگی را شروع می‌کنیم. سریالی که گاهی قسمت‌های تلخ آن از قسمت‌های شیرینش بیشتر می‌شوند. هر روز از خیابان‌ها می‌گذریم و رو به آسمان خدای مهربان و بخشنده را شکر می‌کنیم؛ امّا آیا تا به حال به بازیگران آیندة سریال زندگی فکر کرده‌ایم؟
باز هم جنگ، باز هم کینه، باز هم صدای گریه‌ی کودکی در جهان پیچیده است و باز هم همه جا تاریک است... . بعضی از مردمان به دلیل مشکلات زندگی و سختی ها و فراز و نشیب‌ها غمیگن و اندوهگین‌اند و بعضی با دروغ، جنگ، ثروت‌اندوزی و حرص و طمع فکر می‌کنند که خوشحالند. اما همگی غافل از یک چیز بزرگ... یک روز و یک مکان... شخصی منتظراست؛ منتظر ما...
خورشید آسمان با صدای پرندگان بیدار شده است، امّا خورشید وجود او سال‌هاست که در غروب و تنهایی خود به خواب رفته است. درختان، برگ‌های خود را رها کرده‌اند، کوچه ساکت ساکت است و هیچ‌کس در آن دیده نمی‌شود. نسیم خنکی وزیدن گرفته است و برگ‌های خسته و بی‌روح را به سمت خانه‌ای در آن سوی کوچه می‌برد... تنها خانه‌ای که درش باز است... شاید قرار است کسی بیاید... .
