تلگرام طلایی، بله
لوگوی آبی‌رنگش را لمس کردم و چشم به عبارت «Connecting…» دوختم. خدا خدا می‌کردم که خبرهای دست به دست شده، الکی باشند؛ ولی، نه. از آن روز دیگر نام Telegram را در آن نوار آبی‌رنگ بالای صفحه ندیدم... . عده‌ای در برابر این حادثه به فیلِ ترشکن روی آوردند، عده‌ای به نوستالژی سبز رنگشان، واتساپ، و عده‌ای هم به پیام‌رسان‌های داخلی!
سروش که سرتاپایش را پاره کرده بود و صدا و سیما را از خود. بعد هم نتش را رایگان کرد. همین کم مانده بود که بگوید به ازای هر ساعت استفاده از سروش 50000 ریال شارژ رایگان هم دریافت می‌کنید! چند روز بعدش نسخه نارنجی تلگرام با سروری قوی و ملّی اسم در کرد، اندیشه یاوران تمدن امروز؛ ایتا. من که هنوز نمی‌دانم آی‌گپ بنفش بود یا گپ؛ ولی به هرحال آن‌ها هم پا به این عرصه حیاتی نهادند.
اما بعدش، از طریق گزارشی با «بله» آشنا شدم. هر چند اسمش را از دبیر عزیز و محبوب تفکر و سواد رسانه‌ای، قبلاً شنیده بودم، امّا این شبکه‌ی خبر و دوستانم بودند که باعث شدند بله را برگزینم. تجربه‌ی تلخ سروش با آن محیط کاربری ماست‌مالی شده‌اش، چند ماهی مرا شیفته‌ی بله کرده بود. به همین دلیل هم بود که تصمیم گرفتم کانال قلم سپید را آن‌جا راه بیندازم... .
همه چیز زیبا و آرام پیش می‌رفت و من احساس می‌کردم که یکی از بهترین افراد کشورم هستم؛ چرا که از پیام‌رسانی داخلی حمایت می‌کردم. هر چه بیشتر می‌گذشت، این احساس کم‌تر می‌شد تا اینکه چندی پیش عمق فاجعه را درک کردم. وقتی نگاهی شبه‌منطقی به قضیه انداختم، متوجه شدم که کیفیت مطالب و وقتی که کانال از من می‌گیرد بیشتر شده است؛ امّا نتیجه و بازخورد، کمرنگ‌تر. از طرفی هم اوضاع خمیازه‌سازی در تمام پیام‌رسان‌های داخلی وجود دارد و هر هفته شاید دو سه پیام در آن رد و بدل شود و تیک بخورد. با این حساب باید دهان عالی را مستفیض نمایم تا بتوانم تعداد اعضای کانال خویش را به 30 برسانم! به طور کلی پدیده‌ی فیلترینگ تلگرام باعث جدایی افراد و کم شدن روابط شده است، در واقع، اگر بخواهید با تمام افراد مورد نظرتان ارتباط داشته باشید، باید هفت هشت پیام‌رسانی را نصب کنید.
چندی پیش امّا با نسخه‌ی رنگی دیگری از تلگرام آشنا شدم. نارنجی شبه ملی‌اش را نمی‌گویم؛ این همان تلگرام با همان اطلاعات است، منتهی با رنگ طلایی! حال اگر بتوان به کانال 300 نفره‌ی قبلی بازگشت، تلگرام طلایی، بله؟
